Woensdag 13u21. Ondergetekende zwoegt achter zijn bureau. Nog even de namiddag door en dan aan de slag met het hout en machinaal tuig. Een sms trilt me uit mijn concentratie.
“Beste [Cursist]. Op 25/1/2023 woensdagavond geen les Machinale Houtbewerking van Ruben D. Groeten CVO Gent (09 225 04 36)”
Veertien gedachten willen tegelijk door mijn hoofd schieten. Wie heeft het verknoeid en [Cursist] niet vervangen door ieders voornaam? Waarom zo specifiek over het jaartal van de les? Wat met die onderlijning van woensdagavond? Verdient wat wij elke week presteren echt het etiket ‘Machinale Houtbewerking’, hoofdletters incluis? En vanwaar die dubbele spatie na ‘woensdagavond’ en ‘houtbewerking’? Ik keek paniekerig in het rond. Mijn deerne is redacteur, die ruikt dubbele spaties vanop 3 kilometer in de duisternis.
Al die vragen moeten plaats ruimen voor één dwingende gedachte: zijn ze mij nu al op het spoor? Kreeg Ruben, mijn leraar-naamgenoot, een tip? Las hij mijn epistel van vorige week? In gedachten zie ik hem ontgoocheld naar het scherm staren, terwijl hij mijn vorig schrijven woord voor woord analyseert. Een lange stilte. Een diepe zucht. En dan tegen zijn vrouw, hond, mama of yogavriend: “Fok dees, voor mij hoeft de houtles niet meer.”
Heeft leraar Ruben zich ziek gemeld, gekrenkt in zijn houtwerkers-eer? Ik staarde op mijn beurt vertwijfeld naar mijn telefoonscherm. Welk avontuur moest ik hier dan gaan delen? Ik dubbelcheckte in de Whatsapp-groep ‘Hout CVO 22-23’. Wat een matige groepsnaam, bedacht ik nog voor ik begon te typen:
13u22 “Jullie ook bericht gekregen dat het vanavond geen les is?”
Houtlovertjes 4Fun. Woodunit. Eerstejaars feestejaars. De beukers.
Allemaal betere namen voor een Whatsapp-groep. Ik wachtte geduldig op een reactie van een klasgenoot.
Ge moet niet zagen. Door nerf en been. We zitten gebeiteld. De gematigde Houti’s. Knoeiers FC.
De Whatsappgroep was opgestart door Tina*. Tina was een enthousiaste leerling van om en bij de 27 jaar. “Een zwevende kast,” zo zei ze in de eerste les. “Ik zou graag een zwevende kast maken voor mijn tv.” Leraar Marc dacht diep na over zijn antwoord.
“Ik heb een nis in mijn muur en ik wil een kast maken die daar precies in past,” ging enthousiaste Tina verder. Marc probeerde haar verwachtingen bij te stellen: “Een echt meubel gaan we dit jaar nog niet maken.” Enthousiaste Tina keek Marc vol onbegrip aan. Marc gaf toen wat meer uitleg: “In het eerste jaar focussen we vooral op verbindingen.” Aan Tina’s blik kon je merken dat er van verbinding weinig sprake was.
13u27. Antwoord van Pieter*.
“Jup!”
13u28, opnieuw Pieter.
“Komt mij wel goed uit, mijn petekindje is vanmorgen geboren.”
Ja, Pieter. Su-per-leuk. En helemaal on topic. Misschien moeten we de Whatsapp-groep ‘Petekindje hoera’ noemen. Dan is het een nóg stommere naam.
Maar wat moeten beider Rubens daarmee? Ik verheugde me op een les vol nieuwe avonturen. En leraar Ruben? We kunnen alleen maar hopen dat hij er niet de brui aan gegeven heeft. Dat hij volgende week opnieuw op post is. Die heeft hopelijk gewoon een stevige griep. Het is toch de tijd van het jaar hé? Ge hoort het overal.
13u29. Een resem overbodige felicitaties aan het adres van Pieter. Inclusief de vraag ‘hoe heeft hij/zij ?’
Hij/zij heeft niks. En van haar peter zal het ook niet komen, want die maakt vanavond just niks. En Ruben, als je dit leest: het was niet zo bedoeld. Kom terug. Maak van ons minder povere houtwerkers. Ik zal nooit meer geagiteerd opkijken als iemand ‘Ruben’ roept. Ook niet na de 36e keer.
*Pieter en Tina heten niet echt zo. Ruben wel, want ja, dat is het punt net.
Vond je houtverwerking leuk? Krijg ‘m elke week als eerste in je mailbox via deze knop.